Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

οι άγριες ψυχές



άγριες ψυχές
τους καταντήσατε
ανθρώπους
που δεν είχανε τα φόντα

ανέμελοι
ένας και δυο
γυρίζανε
τώρα
ανήκουν σε μια αγέλη
σαν κομβόι
χωρίς φώτα

στριμώχνονται

πατιούνται

υστεριάζουνε

μαλώνουν

υπερβάλλουνε

μονιάζουνε

τα μούτρα τους
στραβώνουν

κάποιοι αυτοσαρκάζονται

_

είναι ο δικός σας λάθος υπολογισμός

_

οι άγριες ψυχές
που καταντήσατε
ανθρώπους
που δεν είχανε τα φόντα
αυτό
το λάθος σας
θα ουρλιάζουνε

_

στις σκάλες
πια
αντί να σπρώχνονται
αγκαλιάζονται

και τα καμμένα
οξειδωμένα μάτια
αλληλασπάζονται

το χέρι απλώνουν
ίσως το μάρμαρο σηκώνουν
μα πια δεν είναι από εγωισμό
όπως τους μάθατε
- άβουλα -
να παπαγαλίζουν

κανείς τους
πια
δεν περπατάει μόνος
και
όταν έρχεται η ώρα
και
το φέρει ο χρόνος
το λάθος σας
θα γίνει το τραγούδι τους

κι όταν
οι άγριες ψυχές
έρθουν και γίνουν
περισσότερες
πιο παθιασμένες
δυνατές
ηλεκτρικές
πρόστυχες
ερεθιστικές
μηδενισμένες
τρυφερές
ανίερες
παντοτινές
αεροπλάνες
μυτερές
παλούκια
αγκάθια
άδεια ράφια
κάρτες ποστάλ
χωρίς
φίλους κι αδέρφια
μόνες
τότε
οι άγριες ψυχές
θα σηκωθούν
από το χώμα
και θα αλλάξουνε
για πάντα 
χρώμα

_

κι ας λείπουνε
τα ειδικά
διαμορφωμένα από τους επιστήμονές σας
φόντα

δεν είναι τσόντα
είναι η αντίσταση
στην αστική ανατομία

_

οι άγριες ψυχές
σηκώνουν τα μανίκια
κι αφήνουνε
τα σηκωμένα φρύδια
κατά μέρους
οι άγριες ψυχές

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ουρμπανίσμ


βιομηχανοποιημένες ιστορίες
αρχιτεκτόνοι ουρμπανίστ
και αηδίες
σκυφτά παιδιά 
γελάν κρυφά
στις γαλαρίες
ανέμελα 
ρουφάν’
προϊστορίες
ταμπού
μηδενισμό
στερεοτυπικές
λυκομαχίες
ανίδεοι 
της δύναμης
μαριονετίστες
σκυφτοί γονιοί
ψηφιακοί αρτίστες
μέντορες
της μίας ουτοπίας
μικροί
τρανοί
μακρείς 
εγγείς
όλοι στην ίδια ιστορία
να γλύφωμε με περισσή τη ρητορία
το σαπισμένο
απ’ το σάλιο
κολλώδες
μιαρό
μικρό
νεκρό
και όχι πια σοφό
πάτωμα
γαλαρίας