Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Όπως βλέπω ότι βλέπεις

ph.: Annie Leibovitz
Αφήνομαι στα χέρια σου
Και δίχως μιαν ανάσα μου
Βυθίζομαι

Ανάμεσα στους χτύπους σου
Ακούω τη Φωνή σου αναπάντεχα
Ζαλίζομαι

Κι απογειώνομαι
και ξέρω πως δεν κάνει
Και προσγειώνομαι
και πάλι δε μου φτάνει

Σαν έρχεται η ώρα μου
Κουρδίζω τα ρολόγια μου
Κι αφήνομαι

Σ' αυτό το χτύπημα
Κι αρχίζω αλήτικα
Να γδύνομαι

Κι απογειώνομαι
και ξέρω πως δεν κάνει
Και προσγειώνομαι
και πάλι δε μου φτάνει

Ανάμεσα στα νεύρα σου
Σκαλίζω τα τεφτέρια σου
Κι εκπλήσομαι

Κι αν έβγαλες τα νύχια σου
Κι αμόλησες τα φίδια σου
Εγώ ρίχνομαι

Κι απογειώνομαι
και ξέρω πως δεν κάνει
Και προσγειώνομαι
και πάλι δε μου φτάνει

Μ' ακούς με μια συμπάθεια
Μα δείχνεις αντιπάθεια
Τρελαίνομαι

Μετά η αντιπαράθεση
Μου κλέβεις την παράσταση
Και δένομαι

Κι απογειώνομαι
και ξέρω πως δεν κάνει
Και προσγειώνομαι
και πάλι δε μου φτάνει

Κι όλο ζητάς κι όλο απαιτείς τ' ακαταλόγιστο
Μα με τα όνειρα το παίζεις παραδόπιστο
Και χάνομαι

Κι όλο ανυπάκουο κι όλο ανάγωγο
Κι όλο απέναντι κι όλο παράδοξο
Και πνίγομαι

Κι απογειώνομαι
και λέω πως δεν κάνει
Και προσγειώνομαι
και ξέρω πως δε φτάνει

2 σχόλια: