Δύο αρνήσεις, μια κατάφαση.

Ποιος είν’ στο βούρκο μέσα και παλεύει για να βγει αντί να κλαίγεται μ’ όλη τη δύναμή του;

Ποιος εκτιμά αυτόνα που του δείχνει σαν καθρέφτης πίσω τον εαυτό του;

Ποιος παρασύρεται από τα εύκολα κι ειλικρινά δεν το καταλαβαίνει;

Ποιος δεν πουλάει αυτόν που θαύμασε για να τον θαυμάσουν;

Ποιος άλλαξε απ' έξω κι άφησε το μέσα αναλλοίωτο;

Ποιος άγγιξε το μέσα αληθινά χωρίς ν’ αφήσει να δειχτεί;

Ποιος λέει, παράλογα, ότι έχει δίκιο και το υπερασπίζεται με σθένος;

Ποιος δεν το ξέρει ότι έχει άδικο;

Ποιος επειδή το ξέρει δε σε κοιτάει στα μάτια;

Ποιος σε κοιτάει αθώα μ’ απορία;

Ποιος σε κοιτάει ενοχικά με ηρεμία;

Εγώ ήδη βρήκα μία. Μία που ΔΕΝ.