Γκλόρια

Ο Χριστός πέθανε για κάποιου της αμαρτίες
-μα όχι για τις δικές μου-
Κάθε που σκέφτομαι τ' όνομά σου, Γκλόρια,
το συνειδητοποιώ
πως ίσως πέθανε για τις δικές σου
-ίσως και για του μπαμπά σου-
μα σίγουρα όχι για 'μένα

εγώ προτιμώ να φαντασιώνομαι τις αμαρτίες μου
κι άμα τύχει και καμιά φορά και πραγματοποιούνται
τυχαία ή μοιραία
-σαν εσένα, Γκλόρια-
τότε νιώθω μια γούβα με σκατά,
βαθειά ως τα Τάρταρα

αλλά δεν ξέρεις ποια είναι η διαφορά
που έχουν οι δικές μου τύψεις
με των άλλων
-έτσι, Γκλόρια;-
επάνω, επάνω
-στην επιφάνεια αυτής της βρωμερής λεκάνης-
αν παραβλέψεις λίγο και την ανηφόρα
θα συναντήσεις να φυτρώνουν
τα πιο όμορφα λουλούδια
-ναι, κι από 'σέν πιο 'μορφα ακόμη!-
κι οι άνθρωποι
όταν τα βλέπουν
παρασύρονται απ' την ομορφιά
κι από τη μυρωδιά
και κόβουν
και μαζεύουνε
για να 'χουν και στο σπίτι τους αυτά τα άγρια λουλούδια
και χαίρονται
και παίζουν γύρω γύρω
χωρίς ούτε ένας να σκεφτεί
ότι όλα αυτά
ειλικρινά
και κυριολεκτικά
βγήκανε μέσα απ' τα σκατά