Λούσι

Είδες εχθές ένα όνειρο και ήσουν λέει λίγο άντρας λίγο γυναίκα μπερδεμένα πράγματα και σαν άντρας ήσουνα περίεργος στην αληθινή ζωή σου δηλαδή δε θα σε συμπαθούσες είχες και σγουρά μαλλιά το πιο απαίσιο σγουρό που μπορεί να έχει άνθρωπος μα στ' όνειρό σου δε σε πείραζε και τόσο.

Μπήκες στο σπίτι της γιαγιάς κι ήταν απόγευμα μόλις πριν λίγο είχε φύγει ο ήλιος κι είχε μείνει αυτό το φως που κάνει τ' άψυχα να μοιάζουνε σαν πιο περίεργα από τις άλλες ώρες μπαίνεις στο σπίτι κι ήσουν θαρρείς σαν χτυπημένος κουρασμένη πάντως τα μάτια σου έψαχναν μες τις σκιές κάτι να δούνε και στα ρουθούνια σου ήταν μια μυρωδιά λες από πάντα όχι άγνωστη μα ούτε προσδιορισμένη πας στην κουζίνα που τη νιώθεις σα σαλόνι ανασαίνοντας λίγο βαριά και στο τραπέζι από πίσω όρθια στέκεται η Λούσι πιο ψηλή από ποτέ μ' ένα χαμόγελο τόσο ζεστό και τόσο αληθινό και πάλι όχι τόσο ξεκάθαρο δεν είν' χαμόγελο είναι μειδίαμα τόσο κλισέ μα πόσο ειλικρινά εντυπωσιακό χωρίς να φαίνονται τα δόντια μα να υπάρχουνε και να το καθορίζουν τόσο υπέροχα και τόσο δυνατά ναι σαν του αλόγου δεν είναι αγενές ούτε υπερβολικό τα αλογίσια δόντια είναι υπέροχα όταν στοιχίζονται σωστά από τη φύση κι αυτά τα μάτια της που λαμπυρίζουν στις σκιές μένουν εκεί και σε κοιτάνε κι εσύ ανασαίνεις απ' τη μύτη και τα ρουθούνια σου μάλλον ανοίγουν υπερβολικά μα δε σε νοιάζει γιατί είσαι ταλαιπωρημένη εξαντλημένος κι εκείνη φοράει μι' άσπρη μπλούζα που προκαλεί ένα οικείο πετάρισμα στα μάτια σου κι η νύχτα έπεσε και οι σκιές γίνανε πιο ζεστές και ήμερες και ξαφνικά παρατηρείς ότι είναι κι από κάπου ένα φως αναμένο πορτοκαλί όχι άσπρο και πλησιάζεις με μικρά τα βήματα κι είσαι και άντρας και γυναίκα σαν άντρας έχεις όνομα και πρόσωπο μα σα γυναίκα έχεις μόνο το εσωτερικό δεν το καταλαβαίνεις ακριβώς μα δε σε νοιάζει κι εκείνη ανοίγει τα δυο χέρια της πόσο ψηλή είναι δες την σε κλείνει μέσα κι η καρδιά σου δεν ξέρεις αν χτυπάει ή αν σταμάτησε παει πιο γρήγορα πάει πιο αργά δεν ξέρεις πάντως μια αλλαγή υπάρχει τη μυρωδιά εκείνη στα ρουθούνια σου δεν την αντιλαμβάνεσαι σαν κάτι διαφορετικό απ' τον χώρο πια είναι σα να 'σουνα εκεί από πάντα η Λούσι πιάνει με τις δυο απαλές παλάμες το κεφάλι σου και το σηκώνει απ' το στήθος της που το 'χες χώσει χαμογελώντας πάντα σε φιλάει στο μέτωπο στη μύτη και στα χείλη ενώ εσύ κλείνεις τα υπερκόκκινα από τι δεν ξέρεις μάτια σου μα ύστερα τ' ανοίγεις γιατί σκέφτηκες αν κάποιος βλέπει από κάπου θα του φαίνεσαι άντρας μα είσαι και γυναίκα στο όνειρο δεν σκέφτηκες αυτό αυτό τώρα πρέπει να το λες συνέχεια για να μην ξεχάσεις πόσο όμορφα ένιωθες μ' αυτή τη σύγχηση που εσένανε καθόλου δε σε μπέρδευε η Λούσι ήτανε σα να μην την ήξερες και σα να σ' είχε αυτή η ίδια γεννήσει το δέρμα της η γλώσσα της η μυρωδιά τα άσπρα χέρια της τα μάτια της που λάμπανε η ζέστη στο στομάχι μία ανησυχία τόσο γλυκιά όχι δεν ήτανε γλυκιά ήταν μια αίσθηση πιο πάνω απ' τις αισθήσεις σα να φοβόσουνα και σα να ευχαριστιόσουνα ταυτόχρονα μα τι σκατά ήταν αυτό το πράμα σε τρελαίνει κι αυτό το όνειρο το ακολούθησαν άλλα τρακόσια με ρεαλιστικά και παρανοικά ξεσπάσματα των βιωμάτων σου που 'χαν θαφτεί εκεί που το μυαλό δεν έφτασε ποτέ του σκόπιμα κι άλλα ήτανε λογικά κι έβρισκες την πηγή τους κι άλλα τόσο παράλογα που λύσσαγες να βρεις μιαν άκρη της κλωστής για να σε οδηγήσει μέσα στον λαβύρινθο μα πιο πολύ ακόμα λύσσαγες που δεν ήτανε αυτό που ήθελες να κάνεις εσύ ήθελες μόνο να είσαι με τη Λούσι και όλα τ' άλλα τα είπες εμπόδια και δυσανασχετούσες κάποτε διαχωρίστηκε τ' ανδρόγυνό σου κι έγινες ένα απ' τα δύο ούτε τώρα θυμάσαι ποιο κάποτε σκότωσες ένα καρτούν κροκόδειλο ντυμένο πανοπλία κάποτε έψαχνες σερβιέτα μα υπήρχαν μόνο εκείνες οι μικρές πάνες ακράτειας στάσου τότε ήσουν άντρας ναι ήσουν άντρας το θυμάσαι καθαρά άντρας που χάθηκε σ' εκείνες τις μέρες του μήνα μα τι αστεία μέρη είχε αυτό το όνειρο επιτέλους και τι περίεργα, θυμάσαι και την αγωνία σου στη φάτσα του την αγωνία που έχεις σχεδόν κάθε μήνα και δεν κρατήθηκες και χαμογέλασες, σου το χρωστούσα άντρα που 'σαι μέσα μου, κορόιδεψες σεργιάνισες και σε κάτι σοκάκια σκοτεινά περίεργα που κάτι πράγματα γινόντουσαν και κάτι άνθρωποι υπήρχαν ή ήταν ζώα που 'μοιαζαν σαν άνθρωποι μα όχι δε μπορείς και δε σου βγαίνει πες αλήθεια να προσδιορίσεις τίποτα απ' όλα αυτά τίποτα απολύτως τίποτα ούτε ένα γεγονός μόνο μονάχα παρά μόνο τη δική σου αίσθηση πριν κατά τη διάρκεια και μετά τη Λούσι.